Η αρχή των επιτραπέζιων

Αναφορικά με τα επιτραπέζια παιχνίδια. Τι είναι αυτό που λέμε επιτραπέζια παιχνίδια;; 

Κάθε παιχνίδι που παίζεται πάνω σε ταμπλό θεωρείτε επιτραπέζιο. Στα επιτραπέζια παιχνίδια μπορούν να συμμετέχουν δύο ή και περισσότερα άτομα. Σκοπός των παιχνιδιών αυτών είναι η διασκέδαση, η αποκόμιση γνώσεων  ή ακόμη και η νοητική άσκηση. Θα λέγαμε ότι ακόμη και ο ανταγωνισμός, που πολλές φορές βρίσκεται στα επιτραπέζια παιχνίδια,

 αποτελεί σημαντικό στοιχείο για την εξέλιξη του παιχνιδιού. Άλλωστε είναι πλέον παραδεκτό ότι το παιχνίδι ήταν και παραμένει  μέρος της καθημερινότητας τόσο των παιδιών όσο και των ενηλίκων.

Τα πρώτα επιτραπέζια παιχνίδια παρουσιάζονται στην Αίγυπτο το 4.000 π.Χ. Ένα από αυτά είναι το  "Senet", που μας είναι γνωστό από μια τοιχογραφία που βρέθηκε στον τάφο του Merknera.

Κοντά στο 3.000 π.Χ χρονολογείται και ένα άλλο αιγυπτιακό παιχνίδι το Mehen τα «πιόνια» του οποίου είναι βόλοι και φιγούρες λιονταριών.  

Ανάμεσα στα πρώτα επιτραπέζια παιχνίδια που έχουν βρεθεί είναι το αποκαλούμενο 'Βασιλικό Παιχνίδι του Ουρ" ή αλλιώς το «Παιχνίδι των 20 τετραγώνων» που βρέθηκε στο Ιράκ και χρονολογείται πριν από το 2.600 π.Χ. Όπως είναι αναμενόμενο το αρχαίο αυτό παιχνίδι στις μέρες μας βρίσκει τον απόγονο του που είναι το τάβλι.  

Υπάρχει η θεωρία ότι πολλά επιτραπέζια παιχνίδια από την Μεσοποταμία και την Αίγυπτο πέρασαν στον μεσογειακό χώρο και κυρίως την Ελλάδα. Εν συνεχεία από την Ελλάδα και την Ρώμη εξαπλώθηκαν στην Ευρώπη και τελικά στον υπόλοιπο κόσμο. Επιτραπέζια παιχνίδια έχουν βρεθεί και στην Κίνα, ενώ αναφορές γι' αυτά υπάρχουν στα Ινδικά Έπη. 

Ας προχωρήσουμε όμως προς τα "μέρη μας". Στην ακρόπολη έχουν βρεθεί πενήντα
παιχνίδια λαξευμένα πάνω στον ιερό (ένιωθαν σαν το σπίτι τους δηλαδή;;; 
Χάρασσαν πάνω στον ιερό ναΤα σαράντα επτά από τα πενήντα παιχνίδια είναι δεξιοτεχνίας. Ένα από αυτά; Η "τρόπα" που χρειάζονταν λαξευμένες τρύπες μέσα στις οποίες προσπαθούσαν οι δύο παίκτες να ρίξουν έναν καρπό.

Λογικά αυτό το παιχνίδι ήταν μόνο για ενήλικες. 

 Τα υπόλοιπα τρία παιχνίδια είναι στρατηγικής. Ένα από αυτά είναι ο διαγραμμισμός. Παίζονταν πάνω σε κάποιο πινάκιο με γεωμετρικά γραμμικά σχέδια. Κάθε παίκτης είχε 16 πιόνια που παρέτασσε σε δύο σειρές με μία σειρά πίσω κενή και δύο κενές σειρές μπροστά που χώριζαν τα δύο αντίπαλα μέρη. Όπως και στην σημερινή ντάμα, κάθε παίκτης προσπαθούσε να νικήσει τα αντίπαλα πιόνια και να οδηγήσει τα δικά του στην τελευταία γραμμή. Πως όμως σκέφτηκαν να φτιάξουν ένα παιχνίδι στρατιγικής; Μήπως το επιτραπέζιο είχε και άλλους σκοπούς; Φανταστείτε ότι πάνω σε ένα τέτοιο ταμπλό θα μπορούσαν να προσομοιώσουν το πεδίο της μάχης!!! Ή σημερινή λοιπόν "ντάμα" θα έλεγε κανείς ότι είναι σαν ένα πεδίο μάχης...ένα σχέδιο δύο έμπειρων στρατηγών. Που μόνο ένας θα κριθεί άξιος να κυριαρχήσει στο "ταμπλό". 

Ακόμη υπήρχαν και τα "πεσσευτικά" παιχνίδια, που ήταν αυτά που περιείχαν πιόνια. Χωρίζονταν σε δύο κατηγορίες (μόνο;;) στα παιχνίδια διαδρομής και στα θέσεων, όπου τα πιόνια περικυκλώνουν, παγιδεύουν ή αφαιρούν τον αντίπαλο. Μερικά από αυτά ήταν οι Πόλεις (ή Πόλις), το Χώρα Παίζειν, το Ζατρίκιον, οι Γραμμαί, οι Πέντε γραμμαί, η Εννεάδα, και το Τριοδίν (Ο πρόγονος της σημερινής Τρίλιζας!!!).

Φυσικά τα επιτραπέζια παιχνίδια των εποχών αυτών δεν είχαν καμία σχέση με τα σημερινά επιτραπέζια σε θέμα διαθεσιμότητας καθώς αποτελούσαν είδος πολυτελείας και τα χρησιμοποιούσε μόνο η "ελίτ" που διέθετε τον χρόνο αλλά και τον πλούτο για να τα απολαύσει.